een ezel die geld oplevert is de norm in de financiele wereld?
De ezel is een lid van de paardenfamilie, een individuele hoeforde, van het subphylum Zoogdieren, van de chordatenafdeling van het dierenrijk van levende organismen. Het is de constante metgezel van de mens, de drager van ontberingen, en de gedomesticeerde met de diversiteit van zijn familie.Hij is nog steeds in zijn oude rol, hoewel zijn wilde verwant, de Onager, met uitsterven wordt bedreigd. Een kleine ezel wordt een veulen genoemd.
hee een ezel die geld oplevert is de norm in de financiele wereld?
De ezel lijkt in zijn algemene vorm op een paard, maar is kleiner en lijkt meer op een muilezel. Hij heeft een grote kop en een korte staart die eindigt in een plukje haar. Zijn hoeven zijn klein en zijn oren zijn lang. De vrouwelijke ezel wordt atana genoemd en de jonge wordt veulen genoemd. Ezels variëren ook in grootte, gedomesticeerde ezels variëren van 0,9 tot 1,4 m lang, hoewel de mammoetezel langer is en de Andalusische ezel 1,6 m hoog kan worden. De oren zijn groter dan die van anderen in het geslacht van paarden, met ook een scherper gehoor, en de ogen zijn meer naar voren gericht dan die van paarden.
De hoofdhuid van gedomesticeerde ezels is meestal donker, behalve ter hoogte van de buik, de voorkant van het hoofd en de omtrek van de ogen zijn wit. Er zijn echter verschillen tussen hen in de wereld. De Egyptische ezel is wit, terwijl de Piri-ezel is donkerbruin, te onderscheiden door het kruis van St. Andreas op de rug. Het wilde rood biedt andere kleuren, van bruin tot zanderig, en bijvoorbeeld het roodbruin van de Tibetaanse ezel.
Wilde rooden leven onafhankelijk, in tegenstelling tot de wilde paarden die naast hen leven.
De ezel lijdt over het algemeen aan dezelfde ziekten als het geslacht paarden, maar hij is ook gevoeliger voor hoefinfecties wanneer hij te veel voedsel krijgt.
Wat ezels ook onderscheidt, is hun scherpe, balkende stem, die ze gebruiken in hun communicatie, zoals die op 3 km afstand te horen is, en zebra’s gebruiken die vaak om te intimideren bij verdediging, terwijl ze met hun achterpoten slaan.